Ochotnicza Straż Pożarna w Wejherowie w tym roku świętować będzie 150-lecie działalności. OSP Wejherowo jest jedną z najstarszych i najaktywniejszych jednostek w kraju. Poniżej ciekawostki z historii wejherowskiej jednostki, do której na łamach „Pulsu” jeszcze powrócimy.
Już w 1768 roku ukazało się rozporządzenie Magistratu Miasta wyznaczające jednego z rajców miejskich odpowiedzialnym za zorganizowanie ludzi i sprzętu niezbędnego do gaszenia pożarów oraz wyznaczało miejsce składowania tego sprzętu w pomieszczeniu ratusza miejskiego.
Pierwsza sikawka
Przełomem ważnym dla ochrony przeciwpożarowej Wejherowa był rok 1842, kiedy miasto dokonało zakupu pierwszej sikawki ręcznej, która przez długie lata służyła obowiązkowej straży pożarnej w gaszeniu pożarów na terenie miasta i okolicznych miejscowości.
Ochotnicza Straż Pożarna została zorganizowana w 1873 r. i wyposażono ją w nowoczesny jak na ówczesne czasy sprzęt pożarniczy.
Wejherowo liczyło wówczas ponad 6 tysięcy mieszkańców oraz ponad 500 nieruchomości.
Nazwisko pierwszego prezesa oraz założycieli Ochotniczej Straży Pożarnej w Wejherowie nie są znane. Wiele dokumentów i zapisów dotyczących okresu powstania spłonęło, zaginęło lub zostało zniszczonych w trakcie działań wojennych.
Akcja gaśnicza
Z dokumentów znajdujących się w Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej wynika, że Ochotnicza Straż Pożarna w Wejherowie już w roku swojego założenia brała udział w akcji gaśniczej na terenie miasta. Jednak dokumenty związane z początkami OSP są skąpe i trudno z nich odtworzyć jej działalność.
Statut i hymn
Ochotnicza Straż Pożarna w Wejherowie posiada dokumenty dotyczące historii jednostki. Wśród nich jest akt erekcyjny pod budowę strażnicy przy ul. 3 Maja 2 w Wejherowie. Inny dokument to: „Statut der Freiwilligen zu Neustadt Westpr.” z 1889 r., zatwierdzony przez Burmistrza Miasta Pana Maerz z 1891 r. Ciekawostką historyczną jest dokument zawierający hymn zachodniopruskiego związku straży pożarnych z 1893 r. pt. „Westpreussichen Feuerwehrtag zu Neustadt Westpreussen””
O zagrożeniu alarmowali …trębacze
Z istniejących przekazów wynika, że pierwsza strażnica, a w zasadzie niewielka remiza mogąca pomieścić sikawkę ręczną, kilka metrów bieżących węży, wiadra i bosaki istniała przy ulicy oo. Reformatów obok klasztoru. Alarmowanie członków straży odbywało się poprzez trębaczy.
Miasto Wejherowo było podzielone na pięć rejonów i w każdym był jeden trębacz. W wypadku pożaru każdy z trębaczy musiał odtrąbić swój rejon by zwołać strażaków. Trzy sygnały zwoływały strażaków do akcji gaśniczych, a dwa sygnały na ćwiczenia. Niezależnie od alarmów trąbkami miasto było alarmowane biciem w specjalny dzwon znajdujący się na wieży Ratusza Miejskiego.
Strażnica i drabina
W roku 1895 wybudowano 3-boksową strażnicę przy ul. 3 Maja. Strażnica, rozbudowana na przestrzeni lat istnieje do dnia dzisiejszego i stanowi siedzibę Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej, Zarządu Oddziału Powiatowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz Ochotniczej Straży Pożarnej.
W roku 1907 zakupiono 17-metrową czterokołową konną drabinę mechaniczną słynnej firmy Magirus. Drabina ta, po konserwacji prezentowana na ul. 3 Maja w Wejherowie, stanowi aktualnie atrakcję historyczną.