Kim była Adela? Anną Charlottą!
Na kalwaryjskim wzgórzu, powyżej kościoła Trzech Krzyży, znajduje się samotny grób. Można na nim wyczytać imię i nazwisko pochowanej tam w XIX wieku młodej dziewczyny, Adeli de Lynar z domu Keyserlingk. Tym grobem i spoczywającą w nim historyczną postacią zainteresowali się członkowie Klubu Miłośników Wejherowa i zdobyli informacje na ten temat.
O staraniach i poszukiwaniach Klubu pisaliśmy w jednym z tegorocznych wydań „Pulsu Wejherowa”. Miłośnicy Wejherowa, którzy pielęgnują historię miasta i pamięć o jego mieszkańcach, zwrócili się do prezydenta Wejherowa Krzysztofa Hildebrandta z wnioskiem w sprawie upamiętnienia najstarszych miejsc spoczynku wejherowian. M.in. o tabliczkę z informacją na temat grobu nieznanej Adeli. Informacje na temat dziewczyny postanowili zdobyć sami.
Niedawno Klub Miłośników Wejherowa dotarł do wiadomości na ten temat. Tablica informacyjna, która zostanie postawiona przy grobie na kalwarii będzie miała następującą treść:
„W tym miejscu spoczywa Anna Charlotte Adelheid Lynaar hrabina von Keyserlingk, najstarsza z trzech córek pierwszego właściciela dóbr wejherowsko-rzucewskich z rodu Keyserlingk, Otto Aleksandra i hrabiny Emilii Aleksandryny von Donhoff.
Urodzona 12 czerwca 1792 roku, zmarła 11 maja 1811 roku w Wejherowie.
5 czerwca 1810 roku poślubiła Carla von Lynaar, podporucznika Gwardii Przybocznej Króla Pruskiego, który jako kapitan kawalerii poległ 26 maja 1813 roku pod Hainau.”
– Dowiedzieliśmy się, że Anna Charlotte Adelheid miała dwie młodsze siostry: Klementynę Zofię – ur. 29 maja 1795 roku oraz Emmę Karolinę – ur. 26 kwietnia 1798 roku – mówi Paweł Formela, prezes Klubu Miłośników Wejherowa. – Nasza „Adela” miała ślub w tym samym dniu co jej młodsza siostra Klementyna Zofia, co podważa domysły, że została odrzucona od rodziny za poślubienie katolika. W takim przypadku nie byłoby mowy o ślubie dwóch sióstr w tym samym dniu. Ślubie, który odbył się na pewno z wielką fetą.
Klementyna Zofia otrzymała dobra wejherowskie (zapewne po śmierci siostry), a że wyszła za swojego kuzyna Archibalda Ernesta von Keyserlingka to majątek ten pozostał w rodzinie Keyserlingk. Jej młodsza siostra Emma Karolina wychodząc za mąż za Eugena von Below weszła w posiadanie dóbr rzucewskich. Doszło w ten sposób do rozdziału dotychczasowych dóbr wejherowsko-rzucewskich.
Jak sądzi Paweł Formela i jego przyjaciele z klubu, najprawdopodobniej Adela była pierwszą z rodziny Keyserlingk, która zmarła w Wejherowie (data nabycia miasta przez rodzinę – 1790 rok) i najpewniej nie było jeszcze koncepcji, gdzie będzie miejsce spoczynku właścicieli. Stąd być może samotny grób w lesie.
Później jak wiadomo Keyserlingkowie urządzili rodzinny cmentarzyk na terenie dzisiejszego parku. Jako że rodzina była m.in. opiekunami Kalwarii, a miejsce na wzgórzu było bardzo romantycznie położone (na co zwracano uwagę w tamtych czasach), zdecydowano tam pochować córkę.
Tak z pewnością mogło być, ale poszukiwania wiadomości nadal trwają.